1:41 PM zohreh.lashgari: i have an interview at 6 o'clock
when u will go there?
1:42 PM me: O my god
1:44 PM man aslan yaadm nabood
1:45 PM albatte man parishab ba amir gharar gozashtam
parishab ke maloom nabood to emrooz mosahebe dari
emroozam mashin nayvorde, ke man bebaramesh ta oonja
ALO?
zohreh.lashgari: no problem
me: :(
vali it is a problem :(
1:46 PM zohreh.lashgari: na
boro faghat havaset bashe y fraime sabok begiri
me: kob man mikhaam to ham bashi
mikham bebini nazar bedi
zohreh.lashgari: che saati mirid
me: mikhaym 6 oonja bashim
1:47 PM mikhay cancelesh konim?
1:48 PM zohreh.lashgari: aha
na
cancel nakon
khodet k salighat khube
1:49 PM har chi gerefti az nazare man ok hast
1:50 PM me: akhe to khoob nazar midi dar in mavared. vaghti ham ke man gohgije migiram khoob komak mikoni ke entekhab konam
:*
zohreh.lashgari: man in masooliyate khatir ro b amir vagozar mikonam
ishun deputy man khahand bood
1:51 PM me: :D
:D
:D :D :D
zohreh.lashgari: omidvaram k az passesh bar biyad va gand nazane
me: divaaaaaane
zohreh.lashgari: :)
me: :* :*
zohreh.lashgari: az hala mobarak har chi kharidi
me: daram مه پاره goosh midam
mamnaaaan
1:52 PM zohreh.lashgari: manam "I just go" goosh midam
me: ey gharbzade!
خیلی سخت بود خوندن این گفتگو ... خیلی سخت ...
آدرس وبلاگ همسر عزیزت چه بود؟ دلم می خواهد بخوانم شاید آرام شوم.
http://btree.blogfa.com/
تو هنوز زنده ای
راه می روی و نفس می کشی
دیشب هم دیدمت همان جا که بچه ها همه جمع بودند
دیدمت نشسته بودی کنار فهیم
صدایت هم در گوشم بود وقتی با تهمینه درباره مانا حرف می زدیم می دیدمت که مشتاقانه گوش می دهی با همان نگاه های همیشگی ات
همان موقع که بغض تهمینه شکست دیدمت
چشمکی هم زدی که یعنی من هستما
و من نفس راحتی کشیدم
زهره عزیز،
سرگردان بودیم،اما تو نبودی
زمان را له می کردیم، اما ریسه خنده تو حکایت از شکستن قید زمان بود و ...
کلک، بی زمان آمدی و نشستی کنار همانهایی که حالا بعد از رفتن تو ، صداهای جدیدی می شنوند، صداهای ساده ، بی خش و صاف...
صدای رفتن، صدای تمام شدن تیک تیک ساعتها....
همه هستی من آیه تاریکیست
که تو را در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم
من در این آیه
تو را به درخت و آب و آتش پیوند زدم
--
ای کاش می تونستم کمکی باشم..
بارها و بارها این صفحه ها را مرور میکنم، نمیدانم در انتظار چه هستم، میکوشم از پتکی که بیرحمی طبیعت با خواندن هر کلمه از آخرین گفتگو، بر مغزم میکوبد رها شوم و بتوانم در لا به لای جملات ، مهربانیت ، اراده و عشقت را استشمام کنم. این همه چهره خندان مگر میتوانند به جز از زندگی با انسان بگویند ... ؟
به جز تسلیت هیچی نمیتونم بگم. روحش شاد